Abulia (stgr. ἀβουλία = brak woli) – objaw kliniczny pod postacią zaburzenia aktywności, polegający na chorobliwym niedostatku lub braku woli[1], który przejawia się w niemożności podejmowania decyzji i działania nawet przy podejmowaniu drobnych decyzji[1]. Towarzyszy obniżeniu napędu psychoruchowego występującemu w niektórych zaburzeniach neurotycznych i psychotycznych. Objaw charakterystyczny dla depresji endogennej, schizofrenii oraz uszkodzenia płatów czołowych (zespół czołowy), często w połączeniu z lękiem[1]. Czasem zamiast terminu abulia używa się słowa hipobulia, podkreślając tym samym, że chodzi o obniżenie aktywności, a nie jej całkowity zanik.
Może wynikać z emocjonalnych braków w dzieciństwie lub niewłaściwego stylu wychowawczego[1].
Przeciwieństwem jest hiperbulia, wzmożona aktywność.