Adam

Zobacz też: inne znaczenia tego słowa.

Adam – imię męskie pochodzenia semickiego. W języku hebrajskim אדום adom oznacza „czerwony”, od koloru ziemi, z której Adam był ulepiony. Bardziej jednak prawdopodobne, że Adam wywodzi się od hebrajskiego słowa adamah, które oznacza „ziemię, rolę”^[1], wtedy znaczyłoby „rolnik”, albo „że człowiek, z ziemi powstały, do ziemi wróci”^[2]. W takim ujęciu, używane jest zazwyczaj w Starym Testamencie, chociaż w początkowych rozdziałach Starego Testamentu przyjęło się traktować je jako imię własne^[3]. Także w językach ałtajskich słowo adam oznacza „człowiek”. Współcześnie dopatruje się pochodzenia imienia w języku sumeryjskim, w którym miał oznaczać „mój ojciec” (od ada.mu), akadyjskim „zbudowany”, lub „zrodzony”', a także w arabskim „łączyć się” (od adama)^[2].

W przeszłości nadawano imię Adam dzieciom nieślubnym, chłopcom urodzonym poza związkami małżeńskimi^[4].

W XXI wieku imię zyskało na popularności; w marcu 2001 roku 395130 mężczyzn nosiło imię Adam^[5], a w styczniu 2025 r. w rejestrze PESEL, wśród publicznie dostępnych danych dotyczących osób żyjących, wykazano 401373 mężczyzn o imieniu Adam nadanym jako imię pierwsze, będąc na 10. miejscu wśród pierwszych imion męskich^[6].

Według religii abrahamowych Adam był pierwszym mężczyzną, stworzonym na „obraz i podobieństwo”^[7] Boga. Wraz ze stworzoną później Ewą, dali początek wszystkim żyjącym ludziom (zob. Adam i Ewa). Imienia Adam używa się także w odniesieniu do Jezusa Chrystusa określając go Nowym Adamem.

Żeńskie odpowiedniki: Adamina^[8].

Adam imieniny obchodzi:

• 25 lutego, jako wspomnienie Adama, opata z Ebrach (zm. 23 listopada 1167/1169)^[2]
• 6 kwietnia^[9]
• 16 maja, jako wspomnienie św. Adama, eremity (zm. 1210)^[10]
• 31 lipca, jako wspomnienie bł. Adama, cysterskiego opata z Langheim w Lichtenfels (zm. 1150)^[2]
• 8 września, jako wspomnienie bł. Adama Bargielskiego, męczennika^[11]
• 24 grudnia^[9], jako wspomnienie biblijnego praojca rodu ludzkiego Adama