![]() | |
Data i miejsce urodzenia |
1453 |
---|---|
Data śmierci |
16 grudnia 1515 |
Wicekról Indii Portugalskich | |
Okres |
od 1509 |
Poprzednik | |
Następca | |
![]() |
Afonso de Albuquerque (ur. 1453, zm. 16 grudnia 1515) – portugalski żeglarz, odkrywca i zdobywca, wicekról Indii, wywodzący się z otoczenia króla Jana II[1]. Jego bratem był inny znany żeglarz portugalski Francisco de Albuquerque[2]. Uczestniczył w portugalskich próbach dotarcia do Indii.
W 1503 został mianowany głównym dowódcą jednej z eskadr wysłanych przez króla Manuela I Szczęśliwego do Indii. Drugą eskadrą dowodził jego brat Francisco. W sumie bracia mieli pod swoją komendą sześć jednostek[2].
Założył pierwszą europejską osadę na Przylądku Dobrej Nadziei (1503), następnie wpłynął na Ocean Indyjski. Został mianowany przez króla wicekrólem Indii po Francisco de Almeida.
W 1507 roku flotylla pod dowództwem Alfonsa de Albuquerque pojawiła się w Zatoce Perskiej, rabując i paląc osiedla. De Albuquerque zarządził obcinać jeńcom nosy, mężczyznom oprócz tego prawe dłonie, a kobietom – uszy.
Do Indii dopłynął w grudniu 1508, jednakże de Almeida początkowo uwięził go, odmawiając przekazania władzy. Ostatecznie doszło do tego w listopadzie 1509.
Afonso de Albuquerque zajął Goa (1510) oraz Malakkę (1511), skąd Portugalczycy wywieźli około trzech i pół tony złota. W grudniu 1511 wysłał trzy karawele na poszukiwanie Wysp Korzennych. Jego flota walczyła z Arabami (wspieranymi przez Wenecjan) o kontrolę nad handlem na Oceanie Indyjskim oraz na Morzu Czerwonym. W 1515 zajął wyspę Ormuz. Zmarł na morzu niedaleko Goa.