Akt urodzenia – akt stanu cywilnego stwierdzający fakt narodzin dziecka. Dokument ten jest tworzony i przechowywany przez urząd stanu cywilnego na którego obszarze działania (właściwość miejscowa) stwierdzono urodzenie. Stanowi on wyłączny dowód tego zdarzenia możliwy do obalenia tylko przez procedurę sprostowania lub unieważnienia aktu. W akcie urodzenia odnotowuje się imię i nazwisko dziecka, jego płeć, państwo, datę i miejsce urodzenia, imiona, nazwiska i nazwiska rodowe rodziców, daty i miejsca ich urodzin, dane zgłaszającego urodzenie i ewentualnie biegłego lub tłumacza[1].
W przypadku, gdy dziecko urodzi się martwe fakt ten należy zgłosić w przeciągu 3 dni, sporządzany jest wówczas akt urodzenia ze stosowną adnotacją (nie sporządza się wówczas aktu zgonu).
Do końca lutego 2015 r. akt urodzenia był częścią księgi stanu cywilnego. Przechowywano go tylko w urzędzie stanu cywilnego lub archiwum państwowym. Od 2015 r. akty urodzenia są przenoszone do rejestru stanu cywilnego. Obywatele mogą w pewnych przypadkach otrzymać odpis aktu urodzenia. Odpisy takie potocznie nazywane są aktem urodzenia.
Prawo w zakresie aktów urodzenia jest regulowane w Polsce przez ustawę z dnia 28 listopada 2014 r. Prawo o aktach stanu cywilnego (Dz.U. z 2023 r. poz. 1378). Przed 1 marca 2015 r. obowiązywała ustawa z dnia 29 września 1986 r. — Prawo o aktach stanu cywilnego (Dz.U. z 2011 r. nr 212, poz. 1264, z późn. zm.).