Akwedukt Wignacourta

Akwedukt Wignacourta

nr rej. 01153, 01155, 01165, 01229
Część akweduktu w Birkirkara
Państwo	Malta
Miejscowość	Attard, Birkirkara, Santa Venera
Typ budynku	Akwedukt
Inwestor	Zakon Kawalerów Maltańskich
Rozpoczęcie budowy	1610[1]
Ukończenie budowy	1614 Oddanie do użytku - 1615-04-21 21 kwietnia 1615(dts)
Położenie na mapie Malty Akwedukt Wignacourta
Położenie na mapie Morza Śródziemnego Akwedukt Wignacourta
35°53′34,4″N 14°26′57,2″E/35,892889 14,449222
Multimedia w Wikimedia Commons

Akwedukt Wignacourta (malt. Akwadott ta’ Wignacourt, ang. Wignacourt Aqueduct) – akwedukt na Malcie, zbudowany w latach 1610–1614 przez Zakon Maltański w celu zapewnienia dopływu wody ze źródeł w Dingli i Rabacie do nowo wybudowanej stolicy Valletty. Woda dostarczana była rurami, położonymi pod ziemią oraz na arkadach, zbudowanych ponad obniżeniami terenu.

Pierwsza próba zbudowania akweduktu podjęta została przez Wielkiego Mistrza Martina Garzez w roku 1596, lecz inwestycja została wstrzymana do roku 1610, kiedy podjęto kontynuowanie prac. Przepływ wody został zainaugurowany pięć lat później, 21 kwietnia 1615 roku. W projektowaniu budowli oraz pracach wykonawczych brało udział kilku inżynierów, w tym Bontadino de Bontadini, Giovanni Attard oraz Natale Tomasucci. Akwedukt nazwany został na cześć Wielkiego Mistrza Alofa de Wignacourt, który częściowo pokrył koszty jego budowy.

Akwedukt pozostawał w użyciu aż do XX wieku. Większość jego przęseł przetrwała do dzisiaj, wciąż można je zobaczyć w Attard, Balzan, Birkirkara, Fleur-de-Lys i Santa Venera. Inne pozostałości akweduktu to wieże wodne w Santa Venera, Ħamrun i Florianie, oraz kilka fontann we Florianie i Valletcie.