Albrecht III Achilles | |
elektor Brandenburgii | |
Okres |
od 1471 |
---|---|
Poprzednik | |
Następca | |
Dane biograficzne | |
Dynastia | |
Data i miejsce urodzenia |
9 listopada 1414 |
Data i miejsce śmierci |
11 marca 1486 |
Ojciec | |
Matka |
Elżbieta bawarska |
Żona | |
Dzieci |
Wolfgang |
Albrecht Achilles (ur. 9 listopada 1414 w Tangermünde, zm. 11 marca 1486 we Frankfurcie nad Menem) – syn Fryderyka I, następca Fryderyka II Żelaznego, markgraf Ansbach i Kulmbach (jako Albrecht I), elektor Brandenburgii w latach 1471–1486 z dynastii Hohenzollernów (jako Albrecht III).
Toczył długotrwałą wojnę o sukcesję głogowską na Śląsku z księciem Janem II Szalonym. W 1482 zdobył ziemię krośnieńską, Krosno, Lubsko i Sulechów. Utrzymał zwierzchnictwo nad Pomorzem Zachodnim (pokój w Prenzlau 1479). Był stronnikiem cesarza Fryderyka III w jego walce z baronami Rzeszy. Toczył wojnę z Ludwikiem IX Bogatym z Bawarii o tereny naddunajskie (była to tzw. wojna bawarska lat 1459–1463)
W 1473 roku ogłosił dekret Dispositio Achillea, który gwarantował niepodzielność Brandenburgii i utrzymanie jej w rękach głównej linii Hohenzollernów. Jednocześnie wydzielił dwa margrabstwa: Ansbach i Bayreuth dla bocznych gałęzi rodu. Decyzja ta, mimo że oddzielała Brandenburgię od pozostałych domen rodu, wzmocniła wyraźnie jej status. Zasadę tę potwierdził i umocnił prawnie Geraische Hausvertrag z 11 czerwca 1603 roku.