Aleksy II (patriarcha Moskwy)

Aleksy

Алексий

Aleksiej Ridigier Алексей Ридигер
Patriarcha moskiewski i całej Rusi
Kraj działania	ZSRR (do 1991) Rosja (od 1991)
Data i miejsce urodzenia	23 lutego 1929 Tallinn, Estonia
Data i miejsce śmierci	5 grudnia 2008 Moskwa, Rosja
Miejsce pochówku	Sobór Objawienia Pańskiego w Moskwie
Patriarcha moskiewski i całej Rusi
Okres sprawowania	1990–2008
Metropolita leningradzki
Okres sprawowania	1986–1990
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Rosyjski Kościół Prawosławny
Nominacja biskupia	14 sierpnia 1961
Chirotonia biskupia	3 września 1961
Wybór patriarchy	10 czerwca 1990
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons
Wiadomości w Wikinews

Aleksy II, imię świeckie Aleksiej Michajłowicz Ridigier (ur. 23 lutego 1929 w Tallinnie^[1], zm. 5 grudnia 2008 w Moskwie) – piętnasty patriarcha moskiewski i całej Rusi, zwierzchnik Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego w latach 1990–2008.

Urodził się w rodzinie rosyjskich emigrantów żyjących w Estonii, jego ojciec od 1942 był prawosławnym duchownym. W 1949 ukończył seminarium duchowne w Leningradzie, a następnie podjął wyższe studia teologiczne na Leningradzkiej Akademii Duchownej. 11 kwietnia 1950 ożenił się z Wierą Aleksiejewą, po czym 16 kwietnia 1950 przyjął święcenia kapłańskie i został proboszczem parafii w Jõhvi. Jeszcze w tym samym roku małżeństwo Ridigierów zostało rozwiązane. W 1959, będąc proboszczem parafii w Tartu, złożył wieczyste śluby mnisze, przyjmując imię Aleksy. Dwa lata później został wyświęcony na biskupa tallińskiego i estońskiego, w 1964 został podniesiony do godności arcybiskupiej, zaś w 1968 – do godności metropolity. Od 1961 do 1985 pełnił ponadto obowiązki kanclerza Kościoła (zarządzającego sprawami Patriarchatu Moskiewskiego).

W 1985 objął katedrę leningradzką. Pięć lat później, po śmierci patriarchy Pimena, został wybrany na jego następcę. W nowej rzeczywistości politycznej, po upadku ZSRR, z powodzeniem działał na rzecz uzyskania przez Rosyjski Kościół Prawosławny znaczącej pozycji społecznej i politycznej. W okresie sprawowania przezeń urzędu Kościół reaktywował bądź założył kilkanaście tysięcy parafii, kilkaset klasztorów, nawiązał szerokie kontakty międzynarodowe, na nowo podjął działalność charytatywną, współpracę z wojskiem i służbą więzienną. Patriarcha blisko współpracował przy tym z kolejnymi prezydentami Rosji, oczekując od rządu ochrony dominującej pozycji prawosławia wśród innych wyznań religijnych obecnych w kraju. Zmarł w 2008, najprawdopodobniej wskutek kolejnego zawału serca.

Według dokumentów z Archiwum Mitrochina od 1958 był tajnym współpracownikiem KGB o pseudonimie „Drozdow”.

Oprócz ojczystego języka rosyjskiego biegle posługiwał się językiem estońskim^[2].