Amunicja karabinowa

Ten artykuł od 2013-04 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Amunicja karabinowa – rodzaj amunicji zespolonej przeznaczonej do zasilania karabinów. Kaliber pocisków amunicji karabinowej waha się zazwyczaj w przedziale od 6 do 13 mm (najczęściej 7-8 mm). Cechą charakterystyczną tego typu amunicji jest osiąganie przez jej pociski wysokiej energii i prędkości początkowej.

Rodzaje amunicji karabinowej:

• standardowa – przeznaczona dla karabinów i lekkiej broni maszynowej (ręcznych i lekkich karabinów maszynowych);
• z pociskiem ciężkim – posiadająca cięższy pocisk, czasem także nieco inny skład prochu. Dawniej stosowana do zasilana ciężkich karabinów maszynowych, obecnie głównie jako amunicja do karabinów wyborowych;
• przeciwpancerna – pocisk wyposażony w rdzeń przeciwpancerny, amunicja przeznaczona do niszczenia lekko opancerzonych wozów bojowych;
• smugowa – pocisk wyposażony w smugacz, który w trakcie lotu spala się pozostawiając dymny lub świetlny ślad (smugę) w powietrzu co ułatwia nanoszenie poprawek przy celowaniu;
• wskaźnikowa – pocisk pozostawiający widoczny obłoczek dymu po trafieniu w przeszkodę, ułatwiający nanoszenie poprawek przy celowaniu;
• ślepa – amunicja pozbawiona pocisków lub z pociskami rozpadającymi się po opuszczeniu lufy;
• szkolna – nie posiada ładunku miotającego ani spłonki.