bogini miłości i wojny | |||||||
![]() Brązowa figurka bogini Anat noszącej koronę z uniesionym ramieniem, Syria, 1400–1200 p.n.e. | |||||||
Inne imiona |
| ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Występowanie | |||||||
Przydomek |
„Dziewica”, „Panna” | ||||||
Atrybuty | |||||||
Teren kultu | |||||||
Szczególne miejsce kultu | |||||||
Odpowiednik |
Atena i Nike (mitologia grecka), Minerwa (mitologia rzymska), Kali i Durga (hinduizm) | ||||||
Rodzina | |||||||
Ojciec | |||||||
Matka | |||||||
Mąż |
Set (Egipt) | ||||||
Rodzeństwo | |||||||
Dzieci |
siedemdziesiąt bogów (?) |
Anat, też Anath (ugar. ’nt, hebr. עֲנָת, gr. Αναθ) – ważna bogini ludów zachodniosemickich (Amorytów, Kananejczyków, Aramejczyków) czczona na rozległych obszarach starożytnego Bliskiego Wschodu (w Mezopotamii, Syropalestynie, Izraelu, Anatolii i Egipcie) w okresie od połowy II tys. p.n.e. aż do końca I tys. p.n.e.[1][2] Najwcześniejsze dowody na jej kult odnaleziono w archiwach w Mari nad Eufratem, datowanych na początek II tys. p.n.e.[1] Przypisywane jej cechy i atrybuty różniły się w różnych kulturach i podlegały zmianom wraz z upływem czasu[3][4]. W tekstach przedstawiano ją zazwyczaj jako piękną, ale zarazem niszczycielską i spragnioną krwi boginię, a jej postać i charakter wykazuje wiele podobieństw do Isztar, mezopotamskiej bogini miłości i wojny. W mitach z Ugarit występuje jako córka boga Ela i siostra boga Baala. Chociaż rzadko przedstawiana jako matka, to w niektórych tekstach wydaje się również być wiązana z płodnością[2].