Antioch I Soter (ur. ok. 324 p.n.e.[1], zm. 262 p.n.e.[1] lub 1 lub 2 czerwca 261 p.n.e.[2]) – drugi król z dynastii Seleucydów, panujący wspólnie ze swoim ojcem Seleukosem od ok. 292 p.n.e., zaś samodzielnie od 281 p.n.e. aż do śmierci[3]. Swój przydomek „Soter” (gr. „Zbawca”) otrzymał od miast greckich w Jonii po zwycięstwie nad celtyckimiGalatami, którzy wtargnęli do Azji Mniejszej[3][4].
↑ abIoannisI.GeorganasIoannisI., Antiochus I Soter, [w:] Conflict in Ancient Greece and Rome: The Definitive Political, Social, and Military Encyclopedia, 2016, s. 104, ISBN 1-61069-020-6, ISBN 978-1-61069-020-1.
↑Antiochus I Soter, [w:] MehrdadM.KiaMehrdadM., The Persian Empire: A Historical Encyclopedia, 2016, s. 292-293, ISBN 1-61069-390-6, ISBN 978-1610693905.