Back أنطوني (مطران سانت بطرسبرغ) Arabic Anthony Vadkovsky English Antoni (arkkipiispa) Finnish Антоний (Вадковский) MDF Антоний (Вадковский) Russian Антоний (Вадковский) Tatar Антоній (Вадковський) Ukrainian
| Aleksandr Wadkowski Александр Васильевич Вадковский | |
| Metropolita petersburski i ładoski | |
.jpg)
| |
| Data i miejsce urodzenia |
3 sierpnia 1846 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
2 listopada 1912 |
| Miejsce pochówku |
Cmentarz Mikołajewski↗ |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Inkardynacja | |
| Śluby zakonne |
4 marca 1883 |
| Prezbiterat |
6 marca 1883 |
| Chirotonia biskupia |
3 maja 1887 |
| Data konsekracji |
3 maja 1887 | ||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||||||||
| Miejsce | |||||||||||||
| Konsekrator | |||||||||||||
| |||||||||||||
Antoni, imię świeckie Aleksandr Wasiljewicz Wadkowski (ur. 22 sierpnia?/3 września 1846 w Carowce, zm. 2 listopada 1912 w Petersburgu[a][1]) – rosyjski biskup prawosławny, metropolita petersburski i ładoski w latach 1898–1912.
Był synem kapłana prawosławnego. Ukończył seminarium duchowne w Tambowie, a następnie Kazańską Akademię Duchowną. Po uzyskaniu końcowego dyplomu został zatrudniony w Akademii jako wykładowca homiletyki. Pracował również w piśmie Prawosławnyj sobiesiednik. W 1872 ożenił się z Jelizawietą Pieńkowską, która zmarła na gruźlicę po siedmiu latach małżeństwa. Gdy dziesięć lat później zmarło również dwoje dzieci, jakie przyszły na świat z tego związku, Aleksandr Wadkowski zdecydował się wstąpić do monasteru i złożył 4 marca 1883 wieczyste śluby mnisze. 14 listopada 1883 otrzymał godność archimandryty i został mianowany przełożonym monasteru św. Jana Chrzciciela w Kazaniu. Rok później został inspektorem Kazańskiej Akademii Duchownej, a dzięki poparciu oberprokuratora Świątobliwego Synodu Rządzącego Konstantina Pobiedonoscewa został przeniesiony na stanowisko inspektora Petersburskiej Akademii Duchownej. W 1887 został jej rektorem, przyjmując także chirotonię biskupią z tytułem biskupa wyborskiego, wikariusza eparchii petersburskiej i ładoskiej.
W latach 1892–1898 był biskupem fińskim i wyborskim; zainicjował tłumaczenie prawosławnych tekstów liturgicznych z języka cerkiewnosłowiańskiego na język fiński, uczestniczył w dialogu prawosławno-starokatolickim i prawosławno-anglikańskim. W 1898 objął katedrę petersburską i ładoską – najwyższy urząd w hierarchii cerkiewnej okresu synodalnego. Jako metropolita zaangażował się w działalność dobroczynną, pozostając także wykładowcą Petersburskiej Akademii Duchownej. Po 1905 większość jego działań łączyła się z dążeniem do reform w strukturze Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego. Metropolita Antoni domagał się od cesarza Mikołaja II zgody na likwidację Świątobliwego Synodu Rządzącego, pełne uniezależnienie Cerkwi od organów państwowych, wybór pierwszego od 1700 patriarchy moskiewskiego i całej Rusi. W latach 1905–1906 kierowany przez hierarchę komitet opracował komplet dokumentów niezbędnych do zwołania Soboru Lokalnego, który miał zatwierdzić opisywane zmiany. Do soboru nie doszło jednak z powodu sprzeciwu Mikołaja II.
Konsekwentnie sprzeciwiał się aktywności politycznej prawosławnego duchowieństwa, w tym wybieraniu duchownych na deputowanych do Dumy Państwowej. W związku z tym oskarżany był przez organizacje czarnosecinne o liberalizm i wrogość wobec instytucji monarchii. Z kolei ruchy tzw. odnowicielskie, na czele z Żywą Cerkwią, powoływały się na osobę Antoniego jako na swojego inspiratora i prekursora.
Zmarł po chorobie w 1912 i został pochowany w Ławrze św. Aleksandra Newskiego.
<ref> dla grupy o nazwie „uwaga”, ale nie odnaleziono odpowiedniego znacznika <references group="uwaga"/>- ↑ W. Cypin, Antonij [w:] Prawosławnaja Encikłopiedija. T. II. Moskwa: Cerkowno–naucznyj centr „Prawosławnaja Encyklopedia”, 2001, s. 621–623. ISBN 5-89572-007-2.