Apertura

P – przedmiot, P' – jego obraz, Pł. prz. – płaszczyzna, w której znajduje się przedmiot, Prz – przesłona wejściowa, Źr – źrenica wejściowa, Ob – obiektyw, u – kąt apertury
Zmiana apertury

Apertura – otwór ograniczający przestrzeń, przez którą przechodzą fale elektromagnetyczne. W przypadku instrumentu optycznego jest to efektywna średnica otworu (np. teleskopu, lunety), przez który wpada światło, soczewki lub lustra zapoczątkowującego dany układ optyczny, mierzona jako rozwartość układu, czyli kąt pomiędzy promieniami świetlnymi wpadającymi do układu z najbardziej odmiennych kierunków (kąt na rysunku obok). Apertura wzrasta ze średnicą układu, a maleje z jego długością. Im większa apertura układu, tym czulszy instrument.

W przypadku anten, zarówno odbiorczych, jak i nadawczych, jest to odpowiednio pole powierzchni odbierającej lub promieniującej energię[1].

  1. Elektronika.prv.pl – Charakterystyka anten. invisionresources.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-08-17)]..

From Wikipedia, the free encyclopedia · View on Wikipedia

Developed by Nelliwinne