L-Arginina
|
Nazewnictwo
|
|
Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
|
kwas 2-amino-5-guanidynopentanowy
|
Inne nazwy i oznaczenia
|
farm.
|
łac. argininum, arginini aspartas (asparaginian argininy), arginini hydrochloridum (chlorowodorek argininy)
|
inne
|
Arg, R
|
|
Ogólne informacje
|
Wzór sumaryczny
|
C6H14N4O2
|
Masa molowa
|
174,20 g/mol
|
Wygląd
|
biały lub prawie biały krystaliczny proszek lub bezbarwne kryształy
|
Identyfikacja
|
Numer CAS
|
74-79-3 7675-83-4 (asparaginian) 1119-34-2 (chlorowodorek)
|
PubChem
|
6322
|
DrugBank
|
DB00125
|
|
|
|
Podobne związki
|
Pochodne
|
cytrulina, fosfoarginina (fosfagen bezkręgowców)
|
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
|
|
Klasyfikacja medyczna
|
ATC
|
A05BA01, B05XB01, V03AF11
|
|
Uwagi terapeutyczne
|
|
Drogi podawania
|
doustnie, dożylnie
|
|
|
Arginina, skr. Arg, R – organiczny związek chemiczny z grupy aminokwasów kodowanych przez DNA. Obecność grupy guanidynowej w cząsteczce jest przyczyną jej zasadowego charakteru. W organizmach żywych uczestniczy w przemianach azotowych: przenoszeniu azotu w mocznikowym cyklu Krebsa oraz w syntezie kreatyniny[1][4][5]. Występuje naturalnie w białkach jąder komórkowych i komórek rozrodczych[1] (histonach[6]). Stanowi około 80% białka protaminy[4]. Bywa zaliczana do aminokwasów endogennych[6][7] lub egzogennych[8]. Jest też określana jak „względnie egzogenna”. Poziom jej biosyntezy jest zależny od spożywania wystarczających ilości jej naturalnych prekursorów – proliny i kwasu glutaminowego[9].