Ariel 2 – drugi satelita serii Ariel, wysłany w ramach naukowego programu amerykańsko-brytyjskiego. Jego zadaniem było badanie galaktycznego szumu radiowego, rozkładu ozonu atmosferycznego i mikrometeoroidów.
Użyteczne dane z satelity były odbierane do końca września 1964. W październiku wystąpiły problemy z taśmą nagrywającą dane. Mniej więcej w tym samym czasie obroty satelity stały się tak powolne i nieregularne, że nie można było otrzymać już żadnych użytecznych danych. Ariel 2 spłonął w atmosferze ziemskiej w połowie listopada 1967.
Źródło energii statku stanowiło 11 akumulatorów NiCd ładowanych przez 5400 ogniw słonecznych na 4 panelach, o mocy 6 W. Statek posiadał antenę dipolową o dł. 46 m, do mierzenia szumu galaktycznego.