Armata morska 381 mm Mark I

Armata morska 381 mm (BL 15 inch Mk I naval gun) – brytyjska armata morska, pierwsza angielska armata o kalibrze 381 mm (15 cali). Najdłużej używane działo w historii Floty Brytyjskiej (Royal Navy), było w służbie w latach 1913-1959.

Długość lufy wynosiła 42 kalibry (15 cali x 42 = 630 cali). Z armat tego typu wystrzeliwano pociski o masie 871 kg z prędkością wylotową 785 m/s. Maksymalny kąt podniesienia lufy dział stosowanych na okrętach wynosił podczas I wojny światowej 20°, co dawało zasięg 21 702 m, a po modyfikacji przed II wojną światową – 30°, co dawało zasięg 29 720 m^[1]. Używane było także na stanowiskach artylerii nadbrzeżnej w Singapurze i Wanstone koło Dover, co pozwalało na większy kąt podniesienia lufy i stosowanie mocniejszych ładunków, co z kolei zwiększało donośność pocisków do ponad 40 km^[1]. Lufa z zamkiem ważyła 100 ton.