Auguste Rodin

Auguste Rodin

Portret Augusta Rodina, George Charles Beresford (1902)
Imię i nazwisko	René François Auguste Rodin
Data i miejsce urodzenia	12 listopada 1840 Paryż
Data i miejsce śmierci	17 listopada 1917 (77) Meudon
Narodowość	Francuz
Alma Mater	École spéciale d'architecture
Dziedzina sztuki	Rzeźbiarstwo
Epoka	impresjonizm, symbolizm
Muzeum artysty	Musée Rodin w Paryżu
Ważne dzieła
Myśliciel Pocałunek Mieszczanie z Calais Brama piekieł
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

René François Auguste Rodin (fr ( odsłuchaj); (ur. 12 listopada 1840 w Paryżu, zm. 17 listopada 1917 w Meudon) – francuski rzeźbiarz^[1], powszechnie uznawany za twórcę rzeźby nowoczesnej^[2][3]. Otrzymał klasyczne wykształcenie^[4] i podchodził do swojej pracy z rzemieślniczą precyzją. Wyróżniał się niezwykłą umiejętnością modelowania skomplikowanych, dynamicznych i różnorodnych faktur w glinie. Jego najbardziej znane dzieła to Myśliciel, Pomnik Honoré de Balzaca, Pocałunek, Mieszczanie z Calais, Katedra, Danaida oraz Brama Piekieł.

Wiele spośród najsłynniejszych rzeźb Rodina spotkało się z krytyką, ponieważ odbiegały od dominujących wówczas kanonów rzeźby, która zazwyczaj miała charakter dekoracyjny, schematyczny lub tematyczny. Najbardziej oryginalne prace Rodina zrywały z tradycyjnymi tematami mitologicznymi i alegorycznymi^[5]. W jego twórczości kluczową rolę odgrywał naturalizm – rzeźbił ludzkie ciało w sposób realistyczny, oddając indywidualny charakter i fizyczność swoich modeli. Mimo że był świadomy kontrowersji, jakie wzbudzały jego prace, nie zmienił swojego stylu. Jego konsekwencja artystyczna stopniowo przyniosła mu uznanie zarówno ze strony władz, jak i środowiska artystycznego.

Od momentu, gdy podróż do Włoch w 1875 roku zainspirowała go do stworzenia pierwszej przełomowej rzeźby, aż po późniejsze, nietypowe pomniki nagrobne, o których zamówienia sam zabiegał, jego renoma nieustannie rosła. Z czasem stał się najważniejszym francuskim rzeźbiarzem swojej epoki. Do 1900 roku był już światowej sławy artystą – po Wystawie Światowej jego dzieła zaczęli zamawiać zamożni kolekcjonerzy, a on sam obracał się w kręgach wybitnych intelektualistów i artystów. Jego uczennica Camille Claudel stała się jego współpracowniczką, kochanką i twórczą rywalką. Wśród jego innych studentów znaleźli się m.in. Antoine Bourdelle, Constantin Brâncuși i Charles Despiau. W ostatnim roku życia poślubił swoją wieloletnią towarzyszkę Rose Beuret^[6].

Po śmierci Rodina w 1917 roku jego twórczość na pewien czas straciła na popularności, jednak w ciągu kilku dekad jego dziedzictwo ugruntowało się na nowo. Dziś pozostaje jednym z nielicznych rzeźbiarzy szeroko rozpoznawalnych także poza środowiskiem sztuk wizualnych.