Belial, także: Beliar, Berial, Mroczny Starzec, Albatros (od hebr. בְּלִיַּ֫עַל belijja'al, czyli połączenie 'blj' – negacja i 'ja'al' – użytek) – jeden z upadłych aniołów (w niebie należał do chórów Cnót i Aniołów) i czterech piekielnych książąt (pozostali to Szatan, Lucyfer i Lewiatan), symbolizuje płodność ziemi, niezależność oraz kierunek geograficzny północ. Często jest utożsamiany z Szatanem.
Dosłowne tłumaczenie brzmi „ten, który nie ma pana”, „niegodziwiec świata”, „ten, który podnosi bunt” bądź „nic niewart”.
George Aaron Barton w The Origin of the Names of Angels and Demons in the Extra-Canonical Apocalyptic Literature to 100 A.D. przypuszcza, że Belial to dawna nazwa Szeolu.
Według Thomasa Francisa Glassona (Greek influence in Jewish eschatology) Beliar nigdy nie był aniołem; autor ten porównuje go do Arymana, czyli niezależnego i równego Bogu przeciwnika.