Benzil
|
|
Nazewnictwo
|
|
Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
|
1,2-difenyloetano-1,2-dion
|
Inne nazwy i oznaczenia
|
dibenzoil, difenyloglioksal, difenyloetanodion, bibenzoil, difenylodiketon, 1,2-difenyloetanodion
|
|
Ogólne informacje
|
Wzór sumaryczny
|
C14H10O2
|
Inne wzory
|
(C6H5CO)2, (PhCO)2, C6H5COCOC6H5, PhC(O)-(O)CPh, Bz2
|
Masa molowa
|
210,23 g/mol
|
Wygląd
|
żółty, krystaliczny proszek[1]
|
Identyfikacja
|
Numer CAS
|
134-81-6
|
PubChem
|
8651
|
SMILES
|
C1=CC=C(C=C1)C(=O)C(=O)C2=CC=CC=C2
|
|
InChI
|
InChI=1S/C14H10O2/c15-13(11-7-3-1-4-8-11)14(16)12-9-5-2-6-10-12/h1-10H
|
InChIKey
|
WURBFLDFSFBTLW-UHFFFAOYSA-N
|
|
|
|
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
|
|
Benzil (benzyl, dibenzoil) – aromatyczny diketon będący dimerem grupy benzoilowej (PhC(O)•). Używany jako produkt pośredni w syntezie organicznej oraz jako fotoinicjator wolnorodnikowego utwardzania polimerów.
Benzil można przygotować w laboratorium poprzez kondensację benzoinową benzaldehydu i utlenienie otrzymanej benzoiny za pomocą siarczanu miedzi(II)[5]:
- PhCOCHOHPh + 2 Cu2+ → PhCOCOPh + 2 H+ + 2 Cu+.
- ↑ a b c d e f Farmakopea Polska X, Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne, Warszawa: Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, 2014, s. 4276, ISBN 978-83-63724-47-4 .
- ↑ a b c Department of Chemistry, The University of Akron: Benzil. [dostęp 2012-03-05]. (ang.).
- ↑ a b Benzil, [w:] ChemIDplus [online], United States National Library of Medicine [dostęp 2012-03-05] (ang.).
- ↑ a b Benzil (nr B5151) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Polski.
- ↑ H. T. Clarke, E. E. Dreger. Benzil. „Organic Syntheses”. 6, s. 6, 1926. (ang.).