Benzydamina
|
|
Nazewnictwo
|
|
Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
|
3-(1-benzylo-1H-indazol-3-yloksy)-N,N-dimetylopropano-1-amina
|
Inne nazwy i oznaczenia
|
Benzydamini hydrochloridum[1]
|
|
Ogólne informacje
|
Wzór sumaryczny
|
C19H24N3O
|
Masa molowa
|
309,41 g/mol
|
Identyfikacja
|
Numer CAS
|
642-72-8 132-69-4 (chlorowodorek)
|
PubChem
|
12555
|
DrugBank
|
DB09084
|
SMILES
|
CN(C)CCCOC1=NN(C2=CC=CC=C21)CC3=CC=CC=C3
|
|
InChI
|
InChI=1S/C19H23N3O/c1-21(2)13-8-14-23-19-17-11-6-7-12-18(17)22(20-19)15-16-9-4-3-5-10-16/h3-7,9-12H,8,13-15H2,1-2H3
|
InChIKey
|
CNBGNNVCVSKAQZ-UHFFFAOYSA-N
|
|
|
|
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
|
|
Klasyfikacja medyczna
|
ATC
|
A01AD02 G02CC03 M01AX07 M02AA05 R02AX03
|
Farmakokinetyka
|
|
Działanie
|
przeciwzapalne, przeciwbólowe
|
Okres półtrwania
|
13 h
|
Wiązanie z białkami osocza i tkanek
|
<20%
|
Wydalanie
|
z moczem
|
|
Uwagi terapeutyczne
|
|
Drogi podawania
|
doustnie
|
|
|
Benzydamina (łac. Benzydaminum) – niesteroidowy lek przeciwzapalny, przeciwobrzękowy, dostępny bez recepty w formie tabletek do ssania, proszku do sporządzania roztworu do irygacji, kremu, żelu oraz płynów do płukania gardła i jamy ustnej.