Populacja |
ok. 20 mln |
---|---|
Miejsce zamieszkania |
Maroko: 8 900 000 |
Język | |
Religia |
islam (większość), chrześcijaństwo, judaizm, inne |
Rozmieszczenie plemion berberyjskich w Afryce: Berberowie saharyjscy (Zenaga, Mozabici, Siwi) |
Berberowie (Berberzy[1], Amazygowie[2]) – rdzenna ludność Berberii w północnej Afryce.
Stanowią w większości odrębny typ somatyczny w ramach rasy białej, nazywany w nauce berberyjskim. Wielu ma do dziś niebieskie oczy, rude bądź jasne włosy. Wyróżnić można kilka grup Berberów, m.in.:
Berberowie są uważani za rdzenną ludność Północnej Afryki. Obecnie plemiona i związki berberyjskie występują na obszarach od Oazy Siwa w Egipcie aż po wybrzeża Oceanu Atlantyckiego i od brzegów Morza Śródziemnego po południowe granice Sahary. Szacuje się, że językami berberyjskimi mówi dzisiaj jeszcze od 6 do 7 mln ludzi; najwięcej w Maroku i Algierii. Najdalej stwierdzony zasięg Berberów dotyczy Wysp Kanaryjskich, gdzie byli znani pod nazwą Guanczów.
Nazwa Berber pochodzi od łacińskiego barbarus – barbarzyńca. Do języków europejskich weszło za pośrednictwem arabskiego barbar (بربر), choć Arabowie nie zdawali sobie sprawy z jego pogardliwego znaczenia – Ibn Chaldun uważał słowo barbar za imię praojca tego ludu. Sami siebie Berberowie nazywają Amazigh (l.mn. Imazighen) – „ludzie wolni”, co bywa spolszczane do formy „Amazygowie”[2].