Betacam

Ten artykuł od 2017-02 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Betacam

Typ nośnika	taśma magnetyczna
Data premiery	7 sierpnia 1982
Metoda odczytu	skanowanie spiralne
Metoda zapisu	skanowanie spiralne
Opracowany przez	Sony
Multimedia w Wikimedia Commons

Betacam – rodzina produktów wideo opartych na taśmie 1/2 calowej, produkowanych przez firmę Sony od roku 1982. W języku osób związanych z techniką wideo "Beta" może oznaczać magnetowid, kamkorder albo kasetę wideo z taśmą magnetyczną.

Wszystkie warianty Betacam od analogowych Betacam oraz Betacam SP do cyfrowych Digital Betacam (a także HDCAM/HDCAM SR), używają kaset o tym samym kształcie, co oznacza, że przy przechodzeniu na nowszy format nie ma konieczności unowocześniania archiwów. Kasety dostępne są w dwóch rozmiarach: S (ang. Short) oraz L (ang. Long). Typowa kamera Betacam może używać tylko małych kaset typu S, tymczasem magnetowidy edytorskie używane w studiach telewizyjnych mogą używać zarówno rozmiaru S jak i L. Zależnie od wariantu kasety Betacam, sama kaseta (jak i jej opakowanie) występuje w odmiennym kolorze, dla łatwej identyfikacji. Drobne różnice w budowie samych kaset pozwalają też magnetowidowi samodzielnie określić jakiego formatu kaseta została w nim umieszczona. Małe kasety rozmiaru S mają dokładnie identyczne rozmiary z amatorskim formatem Betamax.

Betacam jest następcą formatu U-matic, o taśmie o szerokości trzech czwartych cala, wprowadzonego przez Sony w 1971 roku. Oprócz ulepszeń w jakości video, dostępność kamkorderów zapewniła formatowi szybkie przyjęcie w pracy w terenie, na przykład przy redagowaniu wiadomości (ang. Electronic News Gathering).

Digital Betacam stał się najbardziej popularnym profesjonalnym cyfrowym formatem video w historii telewizji, opartym na taśmie magnetycznej. Pomimo że Betacam jest wciąż popularny w pracy poza studiem oraz przy archiwizacji, nowe, pozbawione taśm formaty od 2006 roku zaczęły wypierać nieporęczne kasety.