Bezpopowcy – jeden z dwóch głównych odłamów ruchu staroobrzędowego (obok popowców), powstały w końcu XVII w.
Specyficzną cechą bezpopowców jest wiara w panowanie Antychrysta na ziemi, co powoduje w ich ocenie nieważność sakramentów sprawowanych przez jakikolwiek chrześcijański związek wyznaniowy. Dowodem takiego stanu rzeczy jest w ich ocenie przyjęcie przez Rosyjski Kościół Prawosławny reformy liturgicznej, wprowadzającej niedopuszczalne ich zdaniem modyfikacje do tradycyjnych obrzędów. W związku z tym bezpopowcy uważają, iż po śmierci ostatnich duchownych wyświęconych według rytu sprzed reformy nie ma już prawdziwych kapłanów na świecie, a jedynym przewodnikiem duchowym wiernych jest sam Jezus Chrystus. Bezpopowcy zrzeszają się w gminach kierowanych przez nastawników, ich świątynie noszą nazwę molenn.
Brak hierarchii duchownej sprawił, że w obrębie bezpopowców bardzo szybko wykształciły się odrębne wspólnoty (ros. sogłasija), toczące spory w kwestiach doktrynalnych i nieuznające się wzajemnie. Historycznie najważniejszymi odłamami bezpopowców byli pomorcy, fiedosiejewcy i filiponi. Współcześnie (2022) największą liczebnie wspólnotą bezpopowską są liczący 800 tys. wyznawców pomorcy, zaś łączna liczba wszystkich bezpopowców w Rosji szacowana jest na ponad 1,1 mln osób.