Bisfosfoniany – fosforoorganiczne związki chemiczne z grupy fosfonianów, charakteryzujące się występowaniem układu P−C−P. Są czynnikami chelatującymi, podobnymi w działaniu do NTA lub EDTA. Są wykorzystywane jako leki hamujące resorpcję kości. Są stosowane w terapii osteoporozy, choroby Pageta, przerzutów nowotworowych do kości, szpiczaka mnogiego i in.
Zostały otrzymane po raz pierwszy[1] przez rosyjskiego chemika Nikołaja Menszutkina w roku 1865[2]. W roku 1897 Hans von Baeyer i K.A. Hofmann[3] otrzymali kwas etydronowy, który był pierwszym bisfosfonianem użytym jako lek dla ludzi[1].
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie Russell
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie Menschutkin
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie Baeyer