Bitwa pod Podhajcami (1698)

Ten artykuł dotyczy bitwy w 1698 roku. Zobacz też: Bitwa pod Podhajcami (1667).

Bitwa pod Podhajcami

Wojna polsko-turecka (1683–1699)
Józef Brandt „Potyczka z Tatarami”
Czas	8–9 września 1698
Miejsce	Podhajce
Terytorium	Rzeczpospolita Obojga Narodów
Wynik	zwycięstwo wojsk polskich
Strony konfliktu
Rzeczpospolita Obojga Narodów Imperium Osmańskie Chanat Krymski Orda budziacka
Dowódcy
Feliks Kazimierz Potocki Nikodem Żaboklicki Krzysztof Skarbek[1] Kapłan-Girej(inne języki) Kazi-Girej(inne języki)
Siły
6000 łącznie 5000 kawalerii 1000 piechoty 16 dział lekkich[1] 11-14 tysięcy Tatarzy krymscy 3000 Tatarów budziackich kilkaset segbanów[2]
Straty
W zależności od źródeł od 100 do 650 960 (Parthenay(inne języki))[3] W zależności od źródeł od 200 do 3000 6000 (Jonsac)[3]
Położenie na mapie obwodu tarnopolskiego miejsce bitwy
Położenie na mapie Ukrainy miejsce bitwy
49°16′12″N 25°08′24″E/49,270000 25,140000

Bitwa pod Podhajcami pomiędzy wojskami polskimi a tatarskimi miała miejsce w dniach 8–9 września 1698 i zakończyła się zwycięstwem wojsk koronnych. Bitwa uchodzi za przykład regresu sztuki wojennej w Rzeczypospolitej^{[potrzebny przypis]}. Było to jedno z ostatnich starć wojny polsko-tureckiej 1683–1699. 26 stycznia 1699 zawarto traktat w Karłowicach.