Bitwa nad Ebro

Bitwa nad Ebro

hiszpańska wojna domowa
Wojska republikańskie przekraczają rzekę Ebro
Czas	25 lipca – 16 listopada 1938
Miejsce	dolina i brzegi rzeki Ebro
Terytorium	Druga Republika Hiszpańska
Przyczyna	próba scalenia strefy republikańskiej przeciętej na dwa obszary, próba odzyskania inicjatywy strategicznej przez stronę republikańską
Wynik	decydujące strategiczne zwycięstwo nacjonalistów
Strony konfliktu
Frankiści  Włochy  III Rzesza  Hiszpania Brygady Międzynarodowe
Dowódcy
Juan Yagüe, później: Fidel Davila, Rafael García Valiño Juan Modesto
Siły
początkowo: 3 dywizje (ok. 18 tys. żołnierzy) później: ok. 90 tys. żołnierzy, 200 dział, 400 samolotów początkowo: 9 dywizji (ok. 55 tys. żołnierzy) później: ok. 100 tys. żołnierzy, 150–200 samolotów
Straty
6500 zabitych, 30 tys. rannych, 5000 w niewoli, 50 samolotów 10 tys.–30 tys. zabitych, 20 tys.–34 tys. rannych, 19 563 w niewoli, 70 samolotów
Położenie na mapie Hiszpanii miejsce bitwy
41°09′50″N 0°28′30″E/41,163889 0,475000
Multimedia w Wikimedia Commons

Bitwa nad Ebro – największa bitwa hiszpańskiej wojny domowej (1936–1939), stoczona nad rzeką Ebro w dniach od 25 lipca do 16 listopada 1938 roku. Miała na celu zahamowanie ofensywy nacjonalistów na Walencję przez związanie ich sił na północy oraz obronę Katalonii. Bitwa doprowadziła jednakże do wyczerpania zasobów republikańskich i w konsekwencji do strategicznego zwycięstwa sił nacjonalistycznych.