Bitwa pod Platejami

Bitwa pod Platejami

II wojna perska
Topograficzna mapa miejsca bitwy
Czas	27 sierpnia 479 p.n.e.
Miejsce	Plateje
Wynik	Zdecydowana wygrana Greków
Strony konfliktu
Achemenidzi Sparta, Ateny i państwa ze Związku Ateńczyków
Dowódcy
Mardoniusz Pauzaniasz
Siły
ok. 300.000 (Herodot) 50.000–70.000 (współczesne przypuszczenia) ok. 110.000 (Herodot) ok. 40.000 (współczesne przypuszczenia)
Straty
około 43 000 przeżyło 159 (Herodot), 1 360 (Plutarch) 10 000 (Diodor Sycylijski), 1 500 współczesne przypuszczenia
Położenie na mapie Grecji miejsce bitwy
38°14′24,0″N 23°19′04,8″E/38,240000 23,318000

Bitwa pod Platejami – starcie zbrojne, które miało miejsce podczas drugiej wojny perskiej w 479 p.n.e. Bitwa pod Platejami była ostatnią bitwą lądową podczas drugiej perskiej inwazji na Grecję.

Po bitwie pod Salaminą (480 p.n.e.) w Grecji pozostawały nadal wojska perskie. W 479 p.n.e. Persowie pod wodzą Mardoniusza ponownie najechali Attykę. W działaniach nie brał udziału król perski Kserkses I, który udał się tłumić powstanie do Babilonii. Gdy do wojny włączyli się Spartanie, Mardoniusz wycofał się do Beocji, po czym zatrzymał się na południe od Teb, na równinie, która dawałaby przewagę jego konnicy. Grecy nie dali się jednak wywabić z podnóża gór. W tej sytuacji Mardoniusz podszedł pod Plateje, gdzie doszło do wielkiej bitwy z wojskami greckimi (głównie spartańskimi) pod wodzą Pauzaniasza.