Obraz przedstawiający Wielkiego Księcia Litewskiego Witenesa. | |||
Czas | |||
---|---|---|---|
Miejsce | |||
Wynik |
Klęska sił polskich | ||
Strony konfliktu | |||
| |||
Dowódcy | |||
|
Bitwa pod Trojanowem – 10 czerwca 1294 roku, nad brzegami Bzury, rozegrała się bitwa pomiędzy wracającymi z łupieżczego napadu na Łęczycę Litwinami a ścigającymi ich wojskami księcia łęczyckiego Kazimierza II. Litwini pod dowództwem księcia Witenesa w Zielone Świątki 4 czerwca najechali gród Łęczycę i zdobyli warowną kolegiatę w Tumie. Złupili wszystko, co przedstawiało jakąkolwiek wartość, księży i ludność uprowadzili w niewolę, a samą kolegiatę podpalili. Podczas odwrotu zostali doścignięci przez oddziały księcia Kazimierza II pod Trojanowem. Wówczas książę Bolesław II mazowiecki (żonaty z córką litewskiego księcia Trojdena) doprowadził do rozejmu między Kazimierzem II i Litwinami, jednak w najmniej spodziewanym momencie Witenes go zerwał i zaatakował Kazimierza II, w wyniku czego książę łęczycki zginął[1], a Bolesławowi II życie uratował Wawrzyniec, kasztelan Białej[2]. Było to największe zwycięstwo Litwinów w walkach z Polakami (w istocie z rycerstwem łęczyckim)[3].
Po śmierci Kazimierza II panowanie nad księstwem łęczyckim przejął jego brat Władysław I Łokietek.