Bitwa pod Vincy

Bitwa pod Vincy

Czas	21 marca 717
Miejsce	w pobliżu Cambrai
Terytorium	departamentu Nord
Przyczyna	walka o sukcesję
Wynik	zwycięstwo Austrazjańczyków
Strony konfliktu
Austrazja Neustria
Dowódcy
Karol Młot Chilperyk II
Siły
kilka tysięcy kilka tysięcy
Straty
nieznane nieznane
Położenie na mapie Nord miejsce bitwy
Położenie na mapie Francji miejsce bitwy
Położenie na mapie regionu Hauts-de-France miejsce bitwy
50°05′43″N 3°14′25″E/50,095278 3,240278

Bitwa pod Vincy^[a] – starcie zbrojne, które miało miejsce 21 marca 717 roku w pobliżu Cambrai, na terytorium dzisiejszego departamentu Nord. Była to bitwa pomiędzy siłami majordoma Karola Młota i sprzymierzonych z nim Austrazjańczyków a armią byłego mnicha Chilperyka II, obwołanego w Paryżu królem przez majordoma Raganfreda.

Chilperyk i Raganfred po przegranym wstępnym starciu pod Amblève zawrócili do Neustrii. Karol bez pośpiechu zbierał armię, przygotował czas i miejsce starcia, aż wreszcie, wiosną 717 roku, sprowokował przeciwnika do ataku. Bitwa zakończyła się przegraną Chilperyka, a Karol podążył za uciekającym królem i majordomem do Paryża.

Mimo zwycięstwa, które odebrało Chilperykowi i Raganfredowi znaczenie, Karol nie obwołał się władcą, lecz ogłosił królem Chlotara, po czym oddalił biskupa Reims, Rygoberta, zastępując go Milonem, który został biskupem Reims i Trier. Pokonani w tej i następnej bitwie Chilperyk II i jego majordom nie zostali pozbawieni życia, a ostrzyżeni i osadzeni w klasztorze^[1].

Władcy merowińscy nazywali siebie reges criniti, czyli monarchami długowłosymi. Długie włosy, opadające aż na plecy, były symbolem ich władzy i siły magicznej. Pokonanym pretendentom zwycięzca zawsze kazał golić głowy i zsyłać do klasztoru (stąd tonsura). Gdy jednak pokonani podejmowali nieudane próby przywrócenia swojej władzy, wówczas ścinano im głowę^[1].