Bobrowate

Bobrowate

Castoridae
Hemprich, 1820[1]
Okres istnienia: eocen–holocen PreꞒ Ꞓ O S D C P T J K Pg N Q 56/0 56/0
Przedstawiciel rodziny – bóbr kanadyjski (Castor canadensis)
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Nadgromada	żuchwowce
Gromada	ssaki
Infragromada	łożyskowce
Rząd	gryzonie
Podrząd	Supramyomorpha
Infrarząd	bobrokształtne
Rodzina	bobrowate
Typ nomenklatoryczny
Castor Linnaeus, 1758
Synonimy Castorina Hemprich, 1820[1] Castoridae: J.E. Gray, 1821[2] Castorina: J.E. Gray, 1825[3] Palmipedes[a] Giebel, 1847[4] Castorii Chenu, 1854[5] Castorini: Giebel, 1855[6] Palmipedia: Hoeven, 1858[7] Castorinae: S.F. Baird, 1858[8] Castorida: Haeckel, 1866[9] Castoroidea: Gill, 1872[10] Castoridi: Acloque, 1900[11] Chalicomyidae[b] G.S. Miller & Gidley, 1918[12] Castorina: McKenna & Bell, 1997[13]
Rodzaje
40 rodzajów (w tym 39 wymarłych) – zobacz opis w tekście
Zasięg występowania
Współczesny zasięg występowania
Systematyka w Wikispecies
Multimedia w Wikimedia Commons
Hasło w Wikisłowniku

Bobrowate^[14] (Castoridae) – rodzina ssaków z rzędu gryzoni (Rodentia), znana od późnego eocenu, w oligocenie i neogenie na terenie Ameryki Północnej była silnie zróżnicowana. Reprezentowana była zarówno przez gatunki wielkości niedźwiedzia (Castoroides ohioensis), jak i przez niewielkie gatunki żyjące pod ziemią. Współcześnie reprezentowana jest przez jeden tylko rodzaj Castor obejmujący dwa gatunki gryzoni ziemnowodnych: bobra kanadyjskiego i bobra europejskiego.

Bobrowate są zwierzętami żyjącymi głównie nad brzegami wód porośniętych wierzbami i topolami, ponieważ kora tych drzew jest głównym pożywieniem bobrów. Wielkie, ostre zęby rosną im nieustannie, dlatego muszą je regularnie ścierać na drewnie. Podstawowym zajęciem tych zwierząt jest ścinanie konarów (powalanie osiki o średnicy ok. 30 cm zajmuje dorosłemu osobnikowi zaledwie kwadrans). Z gałęzi budują tamy na wodzie, które stanowią naturalny system piętrzenia rzek. Są one stawiane wówczas, gdy wejście do podwodnego siedliska bobra (tzw. żeremi) zaczyna wystawać ponad powierzchnię zbiornika. Konstrukcje te powodują niekiedy zalewanie pól uprawnych, dlatego rolnicy często tępią te stworzenia i niszczą tamy.