Bonit, Bonet – imię łacińskie, oznaczające "człowieka o dobrym sercu, dobrotliwego" (Bonit), którego francuską formą jest Bonet. Gramatycznie Bonit (Bonitus) stanowi zdrobnienie od przymiotnika bonus — "dobry"[1]. Fros i Sowa stosują formę Bonitus, od której jednak zgodnie z zasadami polszczenia łacińskich nazw własnych powinno się odrzucić końcowe -us[2].
W dawnej Polsce nienotowane, istnieje jednak zapis formy Bonetko (1470 r.)[3], którą Fros i Sowa uznają za mogącą się wiązać z Bonetem[1].
Bonit, Bonet imieniny obchodzi 12 stycznia, w dzień wspomnienia św. Boneta (Bonita) z Owernii.
Żeński odpowiednik: Bonita.
Zobacz też miejscowości francuskie o nazwie pochodzącej od imienia Bonit:
- Saint-Bon
- Saint-Bonnet
- Saint-Bonnet-Avalouze
- Saint-Bonnet-de-Bellac
- Saint-Bonnet-de-Chavagne
- Saint-Bonnet-de-Condat
- Saint-Bonnet-de-Joux
- Saint-Bonnet-de-Montauroux
- Saint-Bonnet-de-Mure
- Saint-Bonnet-de-Rochefort
- Saint-Bonnet-de-Salendrinque
- Saint-Bonnet-de-Salers
- Saint-Bonnet-des-Bruyères
- Saint-Bonnet-des-Quarts
- Saint-Bonnet-de-Valclérieux
- Saint-Bonnet-du-Gard
- Saint-Bonnet-Elvert
- Saint-Bonnet-en-Bresse
- Saint-Bonnet-en-Champsaur
- Saint-Bonnet-la-Rivière
- Saint-Bonnet-le-Bourg
- Saint-Bonnet-le-Chastel
- Saint-Bonnet-le-Château
- Saint-Bonnet-le-Froid
- Saint-Bonnet-près-Bort
- Saint-Bonnet-près-Orcival
- Saint-Bonnet-près-Riom
- Saint-Bonnet-sur-Gironde
- Saint-Bonnet-Tronçais
- Saint-Bonnot
- Saint-Bon-Tarentaise
- ↑ a b Henryk Fros, Franciszek Sowa, Księga imion i świętych, t. 1, Kraków: Wydaw. WAM, 1997, ISBN 83-7097-271-3, OCLC 830132402.
- ↑ PWN
- ↑ W. Taszycki (red.), Słownik staropolskich nazw osobowych, T. 1 z. 2, (Bierzec(s)ki—Ciema), Wrocław-Warszawa-Kraków-Gdańsk 1966