Boom hodowli owiec w Patagonii zapoczątkowany został na przełomie XIX i XX wieku w południowych regionach trawiastych (tzw. pampa) Patagonii argentyńskiej i chilijskiej czyniąc te regiony jednymi z najważniejszych obszarów hodowli owiec na świecie. Boom hodowlany przyciągnął na południe Patagonii tysiące imigrantów z wysp Chiloé i Europy[1]. Wczesna hodowla owiec w Patagonii związana była z produkcją wełny, ale wraz z rozpowszechnieniem się lodówek przemysłowych ukierunkowała się na produkcję i eksport mięsa[2]. Oprócz zachodzących zmian demograficznych i rozwoju gospodarczego regionu, masowa hodowla owiec wpłynęła również na środowisko naturalne[3].
Hodowla owiec w Patagonii rozwijała się w gospodarstwach rolnych typu estancja, których administratorami były korporacje. W gospodarstwach, oprócz administratorów, mieszkali również ranczerzy i robotnicy[4].
Przedsiębiorstwo Sociedad Explotadora de Magallanes w 1901 roku posiadało ponad 200 000 owiec[5].