![]() | |
Kontynent | |
---|---|
Państwo | |
Akwen | |
Powierzchnia |
4408 km² |
Populacja (2010) • liczba ludności |
|
Położenie na mapie Indonezji ![]() | |
4,74510°S 122,93480°E/-4,745100 122,934800 |
Buton, także: Butung[1][2], Butuni[2] – wyspa w Indonezji na morzu Banda u południowo-wschodniego wybrzeża Celebes; powierzchnia 4408 km², ok. 448 tys. mieszkańców (2010)[1].
Na zachód od Buton leży wyspa Muna, na południowy wschód wyspy Tukangbesi, na północ wyspa Wowoni.
Powierzchnia górzysta, najwyższy szczyt Wani (1190 m n.p.m.). Uprawa ryżu, kukurydzy, trzciny cukrowej, kawowca, tytoniu szlachetnego; rybołówstwo; eksploatacja lasów (gł. drewno tekowe); wydobycie asfaltu.
Dawne terytorium przedislamskiego królestwa Butonu (od XIII/XIV w.)[3]. Od XVI w. sułtanat Butonu[4]. Pod koniec XVI w. wyspa przeszła pod kontrolę Sułtanatu Ternate[5][6]. Od zakończenia II wojny światowej należy do Indonezji. Historycznie był to znaczący ośrodek handlowy. Sama nazwa Buton ma pochodzić od słowa butu, które w języku ternate oznacza „targowisko”[5]; przy czym miejscowa tradycja wiąże to określenie z nazwą gatunku trującej rośliny (Barringtonia asiatica)[3].
W regionie przeważa islam[7][8] . Na wyspie Buton są używane języki wolio i cia-cia, muna (również język wyspy Muna) oraz szereg języków mniejszych społeczności: busoa, kamaru, kambowa, kioko, kulisusu, kumbewaha, lasalimu, liabuku, pancana i taluki[9][10][11]. Południowa część Butonu, pomimo stosunkowo niewielkich rozmiarów wyspy, cechuje się wysoce złożoną, a jednocześnie słabo poznaną sytuacją językową[9].
Administracyjnie należy do prowincji Celebes Południowo-Wschodni[1]; stanowi część dystryktu Buton. Główne miasto to Bau-Bau (159 tys. mieszkańców, 2020)[1].
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie beliana
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie visser1989
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie mead
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie ciacia
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie munic
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie mead-truong