Cangjang Gjaco (tyb. ཚང་དབྱངས་རྒྱ་མཚོ་ Wylie: tshang-dbyangs-rgya-mtsho[1], ZWPY: Cangyang Gyaco; ur. 1682[2] lub 1683[3] w Monjul, zm. 1706[4], 1707[5] lub 1746[6][7]) – najwyższy inkarnowany lama szkoły Gelug buddyzmu tybetańskiego, szósty dalajlama, poeta, autor miniatur i pieśni o tematyce miłosnej, aktywny również w innych dziedzinach sztuki.
Rozpoznany przez działającą potajemnie grupę poszukiwawczą, do 1697 przebywał w oddalonym od stolicy kompleksie klasztornym. W 1697 intronizowany, stanął na czele Ganden Podrang Siszi Sungtrel[a] i otrzymał wstępne święcenia mnisze. Nie przejawiał większego zainteresowania polityką i konwencjonalną praktyką religijną. W 1702 zwrócił ślubowania, wywołując konsternację w kręgach rządowych oraz wśród części azjatyckich monarchów. Obalony w wyniku interwencji mongolskich Choszutów w 1706, aresztowany i wysłany na chiński dwór cesarski. Prawdopodobnie zmarł w drodze do Pekinu. Jego ciała do dziś nie odnaleziono.
<ref>
dla grupy o nazwie „uwaga”, ale nie odnaleziono odpowiedniego znacznika <references group="uwaga"/>