Back سكوينة Arabic Цехин Bulgarian Τσεκίνι (νόμισμα) Greek Sequin (coin) English Zekino Esperanto Cequí Spanish Sekiini Finnish Sequin French 1 ցեխին (Վենետիկ) Armenian Sekino IO
Cekin (wł. zecchino [dzekˈkiːno]) – złota moneta włoska, odmiana dukata bita od XIII wieku w Wenecji[1]. Jedna z najwcześniejszych monet złotych Europy średniowiecznej.
Emitowana od 1284 aż do końca suwerenności Wenecji (1797) w zasadniczo niezmienionym wyglądzie i jakości (bita ze złota w ówcześnie najwyższej osiągalnej technicznie próbie 990), była miejscową wersją ówczesnego italskiego dukata. Na rewersie umieszczano wizerunek Chrystusa w mandorli z inskrypcją SIT T(ibi) XPE (=Christus) DAT(us) Q(uem) TU REGIS ISTE DUCATUS. Awers przedstawiał postać klęczącego doży, odbierającego od patrona Republiki – świętego Marka, wenecki sztandar (gonfalon). Datowanie cekinów umożliwia imię aktualnego doży umieszczane w awersowej legendzie.
Nazwa zecchini dla tych monet przyjęła się i rozpowszechniła w XIV-XV wieku[2]. Znana również pod francuską nazwą sequin, moneta była popularnym środkiem płatniczym w basenie śródziemnomorskim, na Bałkanach, a wskutek tego i w całym Imperium Osmańskim. Zachowując ogólny wzorzec wenecki, zyskała też naśladownictwa w państwach krzyżowców (m.in. u joannitów na Rodos).
W późniejszych czasach termin ten (jako złotego krążka zwracającego uwagę), w zmienionym znaczeniu zaczęto stosować na określenie cienkiej, krągłej, błyszczącej blaszki służącej jako ozdoba niektórych efektownych strojów (np. wieczorowych, ludowych)[3][4].
- ↑ Od La Zecca, nazwy pałacu, w którym mieściła się tamtejsza mennica (C.C. Chamberlain, dz. cyt.); co z kolei od arab. siccah (moneta bita) (W.W. Zwaricz, dz. cyt.).
- ↑ R. Kiersnowski, Moneta w kulturze wieków średnich, dz. cyt., s. 138.
- ↑ R. Kiersnowski, Moneta w kulturze wieków średnich, dz.cyt., s. 143.
- ↑ Słownik wyrazów obcych PWN, Warszawa, PWN, 1991, s. 134.