Cesariewicz

Cesariewicz

„Cesariewicz” w okresie 1912-14
Historia
Stocznia	Société Nouvelle des Forges et Chantiers de la Méditerranée(inne języki), Tulon (Francja)
Położenie stępki	9 lipca (26 czerwca) 1899 (oficjalne)
Wodowanie	23 (10) lutego 1901
Rosyjska Carska MW
Nazwa	Cesariewicz
Wejście do służby	3 września (23 sierpnia) 1903
Flota Czerwona
Nazwa	Grażdanin
Wycofanie ze służby	1924
Los okrętu	złomowany
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	12.915 t (normalna) 13.110 t (maks.)
Długość	118,5 m (całkowita) 117,25 m (na linii wodnej)
Szerokość	23,2 m
Zanurzenie	7,92 m
Napęd
20 kotłów parowych, 2 maszyny parowe o mocy 16 500 KM, 2 śruby napędowe
Prędkość	18,78 węzłów
Zasięg	5500 Mm przy prędkości 10 w
Uzbrojenie
4 x 305 mm (2xII) 12 x 152 mm (6 x II) 20 x 75 mm, 20 x 47 mm, 8 x 37 mm, 2 x 63,5 mm (demontowalne), 4 ckm, 4 wyrzutni torpedowych 381 mm
Opancerzenie
burty: 250–120 mm wieże: 250 mm barbety: 250–100 mm wieża dowodzenia(inne języki): 254 mm pokład: 40+50 mm (pancerz Kruppa)
Załoga	750

Cesariewicz (ros. Цесаревич) – rosyjski pancernik generacji przeddrednotów z początku XX wieku, zbudowany we Francji, od 1917 nazwany „Grażdanin” (Гражданин). Uczestniczył w walkach pod Port Artur podczas wojny rosyjsko-japońskiej, będąc jednym z dwóch najsilniejszych okrętów rosyjskiej eskadry, a następnie w I wojnie światowej.