![]() „Cezar Kunikow” w 2003 r. | |
Klasa | |
---|---|
Projekt | |
Oznaczenie NATO |
Ropucha I |
Historia | |
Stocznia | |
Wodowanie |
1986 |
![]() | |
Nazwa |
BDK-64 (1986) |
Wejście do służby |
30 września 1986 |
![]() | |
Nazwa |
Cezar Kunikow |
Wejście do służby |
grudzień 1991 |
Zatopiony |
14 lutego 2024 |
Dane taktyczno-techniczne | |
Wyporność |
2900 t standardowa |
Długość |
112,5 m |
Szerokość |
15 m |
Zanurzenie |
3,7 m |
Napęd | |
2 silniki wysokoprężne o mocy 19 200 KM, 2 śruby | |
Prędkość |
17,5 węzła |
Zasięg |
6000 Mm przy 12 w. |
Uzbrojenie | |
4 armaty uniwersalne 57 mm AK-725 (2 × II) 2 × IV wyrzutnie rakiet plot. Strieła-3 (32 rakiety) 2 × XX wyrzutnie npr 122 mm Grad-M (160 pocisków) | |
Załoga |
87 |
Cezar Kunikow (Цезарь Куников), poprzednio BDK-64 − duży okręt desantowy projektu 775/II (w kodzie NATO: Ropucha) Marynarki Wojennej Rosji. Zaprojektowany w Polsce i zbudowany w Stoczni Północnej w Gdańsku, wszedł do służby w Marynarce Wojennej ZSRR w 1986 roku pod oznaczeniem BDK-64 (БДК-64). W 1989 roku otrzymał nazwę „Cezar Kunikow” na cześć radzieckiego oficera. Po rozpadzie ZSRR przejęty przez marynarkę wojenną Rosji, w której nosił numer burtowy 158.
Wchodził w skład Floty Czarnomorskiej. Wziął udział w rosyjskiej inwazji na Ukrainę, podczas której w lutym 2024 roku został zatopiony przez ukraińskie siły.