Charles Martel (1893)

Zobacz też: inne jednostki pływające o tej nazwie.

Charles Martel

Pocztówka przedstawiająca okręt
Klasa	pancernik
Historia
Stocznia	Arsenal de Brest(inne języki), Brest
Położenie stępki	1 sierpnia 1891
Wodowanie	29 sierpnia 1893
Marine nationale
Wejście do służby	20 lutego 1897
Wycofanie ze służby	30 października 1919
Los okrętu	złomowany w 1922
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	normalna: 11 693 tony pełna: 12 830 ton
Długość	121,59 m całkowita
Szerokość	21,71 m
Zanurzenie	8,29 m
Materiał kadłuba	stal
Napęd
2 maszyny parowe potrójnego rozprężania o łącznej mocy 14 900 KM 24 kotły, 2 śruby
Prędkość	18 węzłów
Zasięg	3520 Mm przy 10 w.
Uzbrojenie
2 działa kal. 305 mm (2 x I) 2 działa kal. 274 mm (2 x I) 8 dział kal. 138 mm (8 x I) 4 działa kal. 65 mm (4 x I) 12 dział kal. 47 mm (12 x I) 8 rewolwerowych dział kal. 37 mm (8 x V)
Wyrzutnie torpedowe	4 × 450 mm (4 x I)
Opancerzenie
pas pancerny 250–450 mm wieże artylerii głównej 370 mm barbety 150 mm wieża dowodzenia(inne języki) 230 mm pokład 70–100 mm + 25 mm
Załoga	648
Multimedia w Wikimedia Commons

Charles Martel – francuski pancernik (przeddrednot) z końca XIX wieku. Był jedną z pięciu podobnych do siebie jednostek zamówionych w ramach programu rozbudowy floty francuskiej z 1890 roku (prócz niego były to: „Carnot”, „Jauréguiberry”, „Masséna” i „Bouvet”). Okręt wypierał 11 693 tony, a jego główne uzbrojenie stanowiły dwa działa kalibru 305 mm i dwa kalibru 274 mm, uzupełniane przez osiem dział kalibru 138 mm i lżejszą artylerię. Zwodowany 29 sierpnia 1893 roku w stoczni Arsenal de Brest(inne języki) w Breście, został przyjęty do służby w Marine nationale 20 lutego 1897 roku. Nazwę otrzymał na cześć frankijskiego majordomusa, faktycznego władcy państwa Franków z przełomu VII i VIII wieku – Karola Młota. Służył na Morzu Śródziemnym i Oceanie Atlantyckim do kwietnia 1914 roku, kiedy został wycofany z czynnej służby. Z listy floty skreślono go 30 października 1919 roku, po czym został złomowany w 1922 roku.