Chetotaksja – liczba i rozmieszczenie szczecinek na zewnętrznej powierzchni ciała bezkręgowca oraz ich nazewnictwo i klasyfikacja[1][2][3]. Cecha ta jest stała i użyteczna w taksonomii i oznaczaniu wielu grup[4][3][5].
Chetotaksja odgrywa ważną rolę diagnostyczną w takich grupach stawonogów jak roztocze[3][5], zaleszczotki[6], widłonogi[7], skąponogi[8], drobnonogi[9], pareczniki[10], pierwogonki[11], skoczogonki[12], muchówki[13] czy larwy chrząszczy[14] i sieciarek[15][16].
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie doe
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie Maggenti&Gardner
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie Blaszak
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie Nath
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie Walter
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie Muchmore
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie bmś
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie Scheller
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie Camacho
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie Pereiraetal
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie Tuxen
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie Stach
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie Trojan
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie Solo
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie Hoffman
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie Grebennikov