Chlorek cyny(IV)
|
|
|
próbka związku bezwodnego
|
|
 próbka krystalicznego pentahydratu
|
Nazewnictwo
|
|
Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
|
chlorek cyny(IV) lub tetrachlorek cyny
|
Inne nazwy i oznaczenia
|
chlorek cynowy (dawn.)
|
|
Ogólne informacje
|
Wzór sumaryczny
|
SnCl4
|
Masa molowa
|
260,52 g/mol
|
Wygląd
|
bezbarwna dymiąca ciecz o duszącym zapachu[1]
|
Identyfikacja
|
Numer CAS
|
7646-78-8
|
PubChem
|
24287
|
|
Niebezpieczeństwa
|
Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich
|
|
Globalnie zharmonizowany system klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
|
Na podstawie Rozporządzenia CLP, zał. VI[4]
|
|
|
Zwroty H
|
H314, H412
|
Zwroty P
|
P273, P280, P305+P351+P338, P310
|
|
Europejskie oznakowanie substancji
|
oznakowanie ma znaczenie wyłącznie historyczne
|
Na podstawie Rozporządzenia CLP, zał. VI[4]
|
|
Żrący (C)
|
|
|
Zwroty R
|
R34, R52/53
|
Zwroty S
|
S1/2, S7/8, S26, S45, S61
|
|
Numer RTECS
|
XP8750000
|
Dawka śmiertelna
|
LD50 99 mg/kg (mysz, dootrzewnowo)
|
|
Podobne związki
|
Inne aniony
|
fluorek cyny(IV) bromek cyny(IV) jodek cyny(IV)
|
Inne kationy
|
chlorek cyny(II)
|
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
|
|
Chlorek cyny(IV) (dawniej: chlorek cynowy, SnCl4) – nieorganiczny związek chemiczny, sól kwasu solnego i cyny na IV stopniu utlenienia.
Wytwarza się go w reakcji gazowego chloru z cyną. W temperaturze pokojowej jest bezbarwnym płynem, który „dymi” w kontakcie z powietrzem, wydzielając szczypiący zapach. Sól pięciowodna tworzy białożółte kryształy i rozkłada się po podgrzaniu do 56 °C[2].
Chlorek cyny(IV) miesza się w dowolnym stosunku z czterochlorkiem węgla. Rozpuszcza również wiele substancji nieorganicznych, takich jak fosfor i jod, a także różne jodki.
Bezwodny chlorek cyny(IV) jest kwasem Lewisa i może być wykorzystywany jako katalizator kwasowy w reakcji Dielsa-Aldera[5]. Z zimną wodą ulega hydrolizie, z gorącą ulega rozkładowi. W kwasie solnym i roztworach chlorków występuje jako SnCl62−. Skrajnie silnie drażni skórę, wydzielając w kontakcie z nią chlorowodór.
Chlorek cyny(IV) został otrzymany po raz pierwszy przez alchemika Libaviusa w 1605 roku. W trakcie I wojny światowej był używany jako broń chemiczna.
Jest materiałem wyjściowym dla związków metaloorganicznych cyny.
- ↑ a b c d Tin tetrachloride, [w:] PubChem [online], United States National Library of Medicine, CID: 24287 [dostęp 2021-12-08] (ang.).
- ↑ a b CRC Handbook of Chemistry and Physics. Wyd. 83. Boca Raton: CRC Press, 2003, s. 4–68-69.
- ↑ a b c Tin(IV) chloride (nr 217913) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Polski.
- ↑ a b Chlorek cyny(IV), [w:] Classification and Labelling Inventory, Europejska Agencja Chemikaliów [dostęp 2015-04-10] (ang.).
- ↑ Lewis Acid Catalysis of the Diels-Alder Reaction. W: Francis A. Carey, Richard J. Sundberg: Advanced Organic Chemistry. Part B. Reactions and Synthesis. Wyd. 5. Springer, 2007, s. 481. ISBN 978-0-387-68350-8.