Chlorek oksalilu
|
Nazewnictwo
|
|
Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
|
dichlorek oksalilu
|
Inne nazwy i oznaczenia
|
dichlorek kwasu szczawiowego, chlorek kwasu szczwiowego, dichlorek kwasu etanodiowego
|
|
Ogólne informacje
|
Wzór sumaryczny
|
C2O2Cl2
|
Masa molowa
|
126,93 g/mol
|
Identyfikacja
|
Numer CAS
|
79-37-8
|
PubChem
|
65578
|
|
InChI
|
InChI=1S/C2Cl2O2/c3-1(5)2(4)6
|
InChIKey
|
CTSLXHKWHWQRSH-UHFFFAOYSA-N
|
|
|
Niebezpieczeństwa
|
Globalnie zharmonizowany system klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
|
Na podstawie podanego źródła[2]
|
|
|
Zwroty H
|
H225, H260, H301+H331, H314, EUH014, EUH029, EUH071
|
Zwroty P
|
P210, P231+P232, P280, P303+P361+P353, P304+P340+P310, P305+P351+P338
|
|
Temperatura zapłonu
|
11,0 °C (zamknięty tygiel)[2]
|
Numer RTECS
|
KI2950000
|
Stężenie śmiertelne
|
2,43 mg/l (4 h, szczur, inhalacja)[2]
|
|
Podobne związki
|
Podobne związki
|
chlorek benzoilu, chlorki acylowe, fosgen
|
Pochodne
|
kwas szczawiowy, glioksal
|
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
|
|
Chlorek oksalilu – organiczny związek chemiczny z grupy chlorków acylowych, będący dichlorkiem kwasu szczawiowego.
- ↑ a b c d e CRC Handbook of Chemistry and Physics, William M.W.M. Haynes (red.), wyd. 97, Boca Raton: CRC Press, 2016, s. 3-430, ISBN 978-1-4987-5429-3 (ang.).
- ↑ a b c Oxalyl chloride [online], karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich, 31 marca 2022, numer katalogowy: 221015 [dostęp 2022-04-06] . (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)