Cinquecento (wł. cinquecento ’pięćset’, od mille cinquecento ’tysiąc pięćset’) – XVI wiek w dziejach kultury Włoch. Był to okres włoskiego renesansu.
Nazwa pochodzi od włoskiego słowa oznaczającego 500 i oznacza tutaj: lata [tysiąc] pięćsetne (1500-1599). Użył jej Giorgio Vasari – włoski historiograf, który podzielił dzieje sztuki włoskiej od Cimabuego do Michała Anioła na trzy okresy: trecento, quattrocento, cinquecento.
Giorgio Vasari stwierdził, że w wieku XVI artyści renesansowi osiągnęli doskonałość – dorównali artystom starożytnym. Sztuka tego okresu stanowiła połączenie antyku greckiego, rzymskiego oraz sztuki włoskiej; odchodziła od naśladowania wzorców bizantyjskich i gotyckich. To właśnie na ten okres przypada świetność tzw. „wielkiej trójki” renesansu (Leonardo da Vinci, Michelangelo di Ludovico Buonarroti i Rafael Santi).