Back Clameur de haro Catalan Clameur de haro English Clamor de haro Spanish Clameur de haro French Clameur de haro Hungarian Clameur de haro Italian Clameur de Haro Dutch Clameur de haro (dreit) NRM Clamor de haro Portuguese

Clameur de Haro

Asselin FitzArthur wykorzystuje prawo Clameur de Haro, by sprzeciwić się pochówkowi Wilhelma Zdobywcy w kościele, który, jak twierdzi, został zbudowany bezprawnie na jego ziemi, mówiąc: „Ziemia, na której stoimy, była miejscem zamieszkania mojego ojca. Ten człowiek, za którego prosicie nas o modlitwę, zabrał go siłą mojemu rodzicowi; Przemocą ją zdobył, przemocą ją zatrzymał; I wbrew wszelkiemu prawu i sprawiedliwości, zbudował na nim ten Kościół, w którym jesteśmy zgromadzeni. Publicznie więc w oczach Boga i ludzi domagam się mego dziedzictwa i protestuję przeciwko temu, by ciało grabieżcy było przykryte moją ziemią”[1].

Clameur de Haro (czasami błędnie Clameur d’Haro[2]) – średniowieczny zwyczaj nakazujący zaprzestanie działań, które według innego człowieka naruszają jego prawa, gdy ten w odpowiednich warunkach wymówi właściwą formułę. Został on opisany w Prawie Normandii i po czasy współczesne obowiązuje w Baliwatach Guernsey i Jersey oraz w ich dependencjach[3]. Często stosowany jest w celu obrony gruntów[4].

  1. ↑ Dawson Turned, Account of a Tour in Normandy, t. 2, 1820.
  2. ↑ clameur de haro definition · LSData [online], www.lsd.law [dostęp 2025-01-10].
  3. ↑ La clameur de haro dans le droit normand [online], www.patrimoine-normand.com [dostęp 2025-01-10] (fr.).
  4. ↑ Sark’s historical customs remain [online], 9 grudnia 2008 [dostęp 2025-01-10] (ang.).
From Wikipedia, the free encyclopedia · View on Wikipedia

Developed by Nelliwinne