XXXI edycja | |||
| |||
Szczegóły turnieju | |||
Liczba drużyn |
19 | ||
---|---|---|---|
Mistrz |
Club Olimpia (2. tytuł) | ||
Statystyki turnieju | |||
Mecze |
81 | ||
Strzelone gole |
182 (2,25 na mecz) |
W trzydziestej pierwszej edycji Copa Libertadores udział wzięło 19 klubów reprezentujących wszystkie kraje zrzeszone w CONMEBOL oprócz Kolumbii. Każde z 9 państw wystawiło po 2 kluby, nie licząc broniącego tytułu kolumbijskiego klubu Atlético Nacional, który awansował do 1/8 finału bez gry.
Atlético Nacional nie tylko nie zdołał obronić tytułu, ale nie dotarł nawet do finału. W półfinale obrońcy tytułu zmierzyli z paragwajskim klubem Club Olimpia, z którym w poprzednim roku walczyli w finale i wygrali w rzutach karnych. Tym razem także oba zespoły stoczyły zacięty i wyrównany bój, który również trzeba było rozstrzygnąć z pomocą rzutów karnych. Olimpia zrewanżowała się rywalom i dzięki wygranym karnym awansowała do finału. Półfinałowy dwumecz między Atlético Nacional a Olimpią okazał się przedwczesnym finałem, gdyż ekwadorska rewelacja turnieju Barcelona SC, która dotarła do finału po sensacyjnym wyeliminowaniu potężnego argentyńskiego klubu River Plate, okazała się zbyt słaba na utytułowaną drużynę z Paragwaju. Olimpia już drugi raz sięgnęła po największe klubowe trofeum Ameryki Południowej.
W finale znów nie zagrał żaden z klubów reprezentujących kraje należące do wielkiej trójki południowoamerykańskiego futbolu (Argentyna, Brazylia i Urugwaj). Jedynie River Plate dotarł do półfinału, gdzie będąc głównym faworytem turnieju, sensacyjnie odpadł po rozgrywce rzutów karnych z Barceloną.
W pierwszym etapie 20 klubów podzielono na 5 grup po 4 drużyny. Z każdej grupy do następnej rundy awansować miały trzy najlepsze zespoły, jednak z powodu absencji klubów kolumbijskich w pierwszym etapie zagrało 18 klubów, przez co grupa druga miała tylko dwie drużyny z Argentyny. Z tego powodu w grupie 2 walka toczyła się jedynie o lepsze miejsce dające szansę na bardziej dogodne losowanie w etapie pucharowym. Zatem do 1/8 finału awansowało z grup 14 klubów, a jako piętnasty klub awansował broniący tytułu Atlético Nacional.
W 1/8 finału wylosowano siedem par, które wyłoniły siedmiu ćwierćfinalistów. Ósmym ćwierćfinalistą była Club Olimpia, która otrzymała wolny los. W ćwierćfinale wylosowano cztery pary, które wyłoniły czterech półfinalistów. W półfinale dwie pary wyłoniły dwóch finalistów.
W tej edycji żaden z klubów urugwajskich nie zdołał dotrzeć nawet do ćwierćfinału, natomiast z klubów brazylijskich do ćwierćfinału dostał się tylko klub CR Vasco da Gama. Znakomicie spisały kluby z Ekwadoru – Barcelona dotarła do finału, a Emelec Guayaquil do ćwierćfinału, gdzie w walce o półfinał uległ w „bratobójczym” boju Barcelonie.
W tej edycji Copa Libertadores nie wzięły udziału kluby z Kolumbii z tej przyczymy, że nie dokończono mistrzostw kraju w 1989 roku i przez to nie wyłoniono dwóch klubów uprawnionych do startu. Gdy w lidze kolumbijskiej rozegrano już 318 meczów, kolumbijska federacja piłkarska (Federación Colombiana de Fútbol) przerwała mistrzostwa. Stało się to z powodu zamordowania 1 października 1989 roku w Medellín sędziego Alvaro Ortegi.