Copa Libertadores 2004

Copa Libertadores 2004

XLV edycja
2003 2005
Szczegóły turnieju
Liczba drużyn	36
Mistrz	Once Caldas (1. tytuł)
Statystyki turnieju
Mecze	140
Strzelone gole	385 (2,75 na mecz)
Król strzelców	Luís Fabiano

W czterdziestej piątej edycji Copa Libertadores udział wzięło 36 klubów reprezentujących wszystkie kraje zrzeszone w CONMEBOL oraz Meksyk, będący członkiem CONCACAF. Dwa najsilniejsze państwa, Brazylia i Argentyna, wystawiły po 5 klubów. Reszta państw oprócz Meksyku, wystawiła po trzy kluby, natomiast Meksyk wystawił tylko dwa kluby. Broniący tytułu klub Boca Juniors zakwalifikował się jako mistrz Argentyny turnieju Apertura.

Klub Boca Juniors, choć z trudem, dotarł do finału turnieju i ponieważ przeciwnikiem była kolumbijska rewelacja, klub Once Caldas, wydawało się, że zespół z Argentyny obroni zdobyty przed rokiem tytuł. Drużyna argentyńska w drodze do finału dwukrotnie pokonała rywali w rzutach karnych – w ćwierćfinale brazylijski klub AD São Caetano, a w półfinale odwiecznego derbowego rywala River Plate. W finale niespodziewanie także doszło do konieczności rozstrzygnięcia losów trofeum w drodze sportowego losowania, jakim jest rozgrywka rzutów karnych. Tu jednak lepsi okazali się zawodnicy klubu z Kolumbii, którzy z czterech szans wykorzystali dwie, podczas gdy piłkarze Boca Juniors, mimo czterech prób, nie zdołali ani razu trafić do kolumbijskiej bramki.

Klub Once Caldas pewnie wyszedł z grupy, zajmując pierwsze miejsce. Jednak w 1/8 finału dopiero po rzutach karnych zdołał wyeliminować ekwadorski klub Barcelona SC. W ćwierćfinale Once Caldas sprawił wielką niespodziankę i wyeliminował brazylijski klub Santos FC. W półfinale kolumbijska drużyna spisała się równie rewelacyjnie, eliminując kolejny klub z Brazylii, São Paulo FC. W finale klub Once Caldas sprawił największą niespodziankę, doprowadzając do karnych w starciu z broniącym tytułu Boca Juniors. Wygrane karne dały klubowi największe klubowe trofeum w Ameryce Południowej. Był to drugi triumf kolumbijskiego klubu w Copa Libertadores jako pierwszy dokonał tego wyczynu w 1989 roku klub Atlético Nacional.

W fazie grupowej 36 klubów podzielono na 9 grup liczących po 4 drużyny. Do 1/8 finału awansowały bezpośrednio wszyscy mistrzowie grup oraz 5 wicemistrzów grup z najlepszym dorobkiem punktowo-bramkowym. Czterech najsłabszych wicemistrzów podzielono na dwie pary, które rozegrały ze sobą po jednym, decydującym o awansie do 1/8 finału meczu.

W 1/8 finału wylosowano osiem par, które wyłoniły ośmiu ćwierćfinalistów. W ćwierćfinale wylosowano cztery pary, które wyłoniły czterech półfinalistów. W półfinale dwie pary wyłoniły dwóch finalistów.

Kolejny znakomity sezon w wykonaniu klubów z Kolumbii – dwa kluby awansowały do ćwierćfinału, Deportivo Cali, oraz Once Caldas, który później dotarł aż do finału i zdobył trofeum. Gdyby nie ten fakt, można by uznać, że turniej odbył się pod dyktando dwóch największych potęg kontynentu – Argentyny i Brazylii, których 5 klubów dotarło do najlepszej ósemki. Ósmym ćwierćfinalistą był klub z Wenezueli, Táchira San Cristóbal, co obok triumfu Once Caldas było największą niespodzianką tej edycji Copa Libertadores.

Najsłabiej w tej edycji turnieju spisały się kluby chilijskie, które zajęły ostatnie miejsca w swoich grupach. Najgorzej zaprezentował się klub CD Cobreloa, który przegrał wszystkie swoje mecze. Także żaden z klubów Boliwii i Paragwaju nie zdołał awansować do fazy pucharowej.