XXXII edycja | |||
| |||
Szczegóły turnieju | |||
Liczba drużyn |
21 | ||
---|---|---|---|
Mistrz |
CSD Colo-Colo (1. tytuł) | ||
Statystyki turnieju | |||
Mecze |
90 | ||
Strzelone gole |
220 (2,44 na mecz) | ||
Król strzelców |
W trzydziestej drugiej edycji Copa Libertadores udział wzięło 21 klubów reprezentujących wszystkie kraje zrzeszone w CONMEBOL. Każde z 10 państw wystawiło po 2 kluby, nie licząc broniącego tytułu paragwajskiego klubu Club Olimpia, który awansował do 1/8 finału bez gry.
Olimpia nie zdołała obronić tytułu, choć dotarła do samego finału. W półfinale trzeci raz z rzędu starła się z kolumbijskim klubem Atlético Nacional, wygrywając dwumecz dzięki jedynej bramce, jaka padła w obu meczach. W finale obrońcy tytułu zmierzyli z chilijskim klubem CSD Colo-Colo. Także w finale drużyna CSD Colo-Colo, po bezbramkowym remisie w Asunción, pokonała 3:0 Olimpię i jako pierwsza w historii drużyna chilijska sięgnęła po najwyższe trofeum klubowe Ameryki Południowej[potrzebny przypis].
Żaden z klubów reprezentujących kraje należące do wielkiej trójki południowoamerykańskiego futbolu (Argentyna, Brazylia i Urugwaj) nie zagrał w finale. Tylko Boca Juniors dotarł do półfinału, gdzie przegrał z drużyną CSD Colo-Colo.
W pierwszym etapie 20 klubów podzielono na 5 grup po 4 drużyny. Z każdej grupy do następnej rundy awansowały trzy najlepsze zespoły. Jako szesnasty klub do 1/8 finału awansowała broniąca tytułu Olimpia.
W 1/8 finału wylosowano osiem par, które wyłoniły ośmiu ćwierćfinalistów. W ćwierćfinale wylosowano cztery pary, które wyłoniły czterech półfinalistów. W półfinale dwie pary wyłoniły dwóch finalistów.
Z „wielkiej trójki” do ćwierćfinału, poza Boca Juniors, dotarł uwugwajski klub Nacional oraz brazylijski klub CR Flamengo. Finalista z poprzedniego sezonu, ekwadorski klub Barcelona SC, tym razem nie zdołał awansować do 1/8 finału, zajmując ostatnie miejsce w grupie. Kolejny raz wysoki poziom zaprezentowały kluby z Kolumbii.