Cyklaminian sodu

Cyklaminian sodu

Nazewnictwo Nomenklatura systematyczna (IUPAC) N-cykloheksylosulfaminian sodu Inne nazwy i oznaczenia farm. Natrii cyclamas inne E952
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C6H12NNaO3S
Masa molowa	201,22 g/mol
Wygląd	biały krystaliczny proszek lub bezbarwne kryształy, bez zapachu lub o bardzo słabym zapachu[1][2]
Identyfikacja
Numer CAS	139-05-9
PubChem	23665706
SMILES C1CCC(CC1)NS(=O)(=O)[O-].[Na+]
Właściwości Rozpuszczalność w wodzie 186 g/l (20 °C)[3] w innych rozpuszczalnikach etanol: trudno[2] Temperatura rozkładu 265 °C[1]
Niebezpieczeństwa Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich [dostęp 2023-09-04] Globalnie zharmonizowany system klasyfikacji i oznakowania chemikaliów Substancja nie jest klasyfikowana jako niebezpieczna według kryteriów GHS (na podstawie podanej karty charakterystyki). Numer RTECS GV6950000 Dawka śmiertelna LD50 15,25 g/kg (szczur, doustnie)[3]
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Multimedia w Wikimedia Commons

Cyklaminian sodu, E952 – organiczny związek chemiczny z grupy cyklaminianów, sól kwasu cyklaminowego i sodu. Jest sztuczną substancją słodzącą 30 razy słodszą od sacharozy (cukru spożywczego)^[4].

Związek ten został odkryty w 1937 roku przez doktoranta Uniwersytetu Illinois, Michaela Svedę. Podczas pracy w laboratorium nad syntezą preparatu przeciwgorączkowego odłożył na blat stołu papierosa, a gdy podniósł go z powrotem do ust, poczuł słodki smak^[5].

Cyklaminian jest substancją zabronioną w Stanach Zjednoczonych od 1969 roku, kiedy to opublikowano raporty o możliwości wywoływania przez niego uszkodzeń wątroby, raka pęcherza moczowego i deformacji płodu^[6].