Czynnik pierwszy

Czynnik pierwszy – dowolna liczba pierwsza, która dzieli bez reszty daną liczbę naturalną^[1]. Na przykład jednym z czynników pierwszych liczby 20 jest 5.

Jedna z podstawowych obserwacji dotyczących liczb naturalnych mówi: każda liczba naturalna większa od 1 jest albo pierwsza, albo ma przynajmniej jeden czynnik pierwszy. Z niej wynika kolejna: każda liczba naturalna większa od 1 jest pierwsza lub daje się zapisać w postaci iloczynu liczb pierwszych. Twierdzenie to nazywa się podstawowym twierdzeniem arytmetyki.

Przedstawienie danej liczby złożonej w postaci iloczynu czynników pierwszych nazywa się rozkładem liczby na czynniki pierwsze. Rozkład ten jest jednoznaczny w tym sensie, że wszystkie rozkłady danej liczby na czynniki pierwsze różnią się tylko ich kolejnością.

Na przykład: ${\displaystyle 20=2\cdot 2\cdot 5=5\cdot 2\cdot 2=2\cdot 5\cdot 2=2^{2}\cdot 5.}$

Dla czynników pierwszych prawdziwe są m.in. poniższe stwierdzenia:

• każda liczba złożona ma czynnik pierwszy, który nie przekracza pierwiastka kwadratowego z tej liczby;
• każda liczba naturalna postaci 4k + 3 jest albo pierwsza, albo ma przynajmniej jeden czynnik pierwszy tej postaci
  • ${\displaystyle 63=4\cdot 15+3}$ i ${\displaystyle 63=9\cdot 7,}$ przy czym ${\displaystyle 7=4\cdot 1+3;}$
• każda liczba naturalna postaci 6k + 5 jest albo pierwsza, albo ma przynajmniej jeden czynnik pierwszy tej postaci
  • ${\displaystyle 119=6\cdot 19+5}$ i ${\displaystyle 119=7\cdot 17,}$ przy czym ${\displaystyle 17=6\cdot 2+5.}$

Rozkład liczby naturalnej na czynniki pierwsze ma wysoką złożoność obliczeniową, co stanowi podstawę algorytmów stosowanych w kryptografii asymetrycznej (patrz np. klucz RSA).