DSM-IV (Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders) – klasyfikacja zaburzeń psychicznych Amerykańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego. DSM-IV jest też obowiązującym standardem w armiach NATO[1]. Jest umieszczona m.in. w wydanej w języku polskim publikacji „Kryteria Diagnostyczne według DSM-IV-TR”[2], stanowiącym przekład najnowszej, poprawionej wersji czwartego wydania pod redakcją prof. Jacka Wciórki z Instytutu Psychiatrii i Neurologii.
Nowa wersja – DSM-5 – została wydana 18 maja 2013[3].
Pięć wymiarów klasyfikacji stanowi pomoc w diagnozowaniu choroby, przewidywaniu jej przebiegu a także zaplanowaniu postępowania.
Oś I – zaburzenia kliniczne
Oś II – zaburzenia osobowości, zaburzenia rozwojowe
Oś III – stany ogólnomedyczne
Oś IV – problemy psychospołeczne i środowiskowe
Oś V – poziom przystosowania.
Postawioną diagnozę uzupełnia się następującymi zadaniami:
ocena psychodynamiczna – oceniająca istniejące możliwości radzenia sobie z lękiem, opis przyczyn powodujących i utrzymujących stan chorobowy
rozpoznanie różnicowe – odrzucenie występowania i wpływu innych chorób
rokowanie – po analizie zebranych danych, stanu psychicznego chorego oraz rozpatrując pozytywne i negatywne oddziaływania, analizuje się możliwości obrazu choroby i wyleczenia
plan leczenia – ustala się sposób i przebieg leczenia. Powinno się też ocenić poziom chęci chorego do współdziałania, jego wiarygodność, krytycyzm, wgląd we własną chorobę i inteligencję, a także ich znaczenie dla leczenia.