Dalekie obserwacje – specyficzny rodzaj fotografii krajobrazowej, obejmujący celowe fotografowanie bardzo oddalonych obiektów bezpośrednio z powierzchni terenu lub z obiektów trwale związanych z powierzchnią ziemi (np. wież widokowych, wysokich budynków, nasypów)[1][2][3][4].
Obiekty fotografowane, które mieszczą się w ramach definicji to:
- obiekty naturalne, czyli pojedyncze szczyty górskie, pasma górskie, wzgórza, skały bądź inne naturalne formy ukształtowania terenu,
- obiekty antropogeniczne, związane z przekształcaniem powierzchni terenu (np. hałdy pokopalniane) lub obiekty industrialne (np. wysokie budynki, kominy, fabryki).
Dalekimi obserwacjami nie są[2]:
- fotografie wykonane z powietrza (z samolotów, dronów, motolotni),
- zdjęcia przedstawiające zjawiska atmosferyczne znajdujące się w dużej odległości od obserwatora (np. wysokie komórki burzowe, obłoki srebrzyste),
- zdjęcia obiektów latających (np. samolotów, balonów),
- fotografie obłoków kondensacyjnych z chłodni kominowych elektrowni, smug kondensacyjnych samolotów,
- wszelkie zdjęcia Słońca, Księżyca, planet i gwiazd oraz inne zdjęcia z dziedziny astrofotografii.
- ↑ Dalekie Obserwacje - Definicje i kryteria [online], dalekieobserwacje.eu [dostęp 2024-03-01] (pol.).
- ↑ a b Dalekie obserwacje cz. 1 (Definicja i podstawy pojęcia dalekich obserwacji) [online], 500-mm.blogspot.com, 4 września 2016 [dostęp 2017-07-01].
- ↑ Dzień Dobry TVN, To nie żart. Z Polski widać Alpy [online], dziendobry.tvn.pl, 20 stycznia 2020 [dostęp 2024-03-01] (pol.).
- ↑ Janusz Kędracki, Dalekie obserwacje, czyli Tatry spod Łysicy i z Sandomierza [online], kielce.wyborcza.pl, 7 listopada 2021 [dostęp 2024-03-01].