![]() | |||
Systematyka[1][2] | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Podkrólestwo | |||
Nadgromada | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Nadklasa | |||
Klasa | |||
Nadrząd | |||
Rząd | |||
Rodzina | |||
Rodzaj |
danae | ||
Gatunek |
danae groniasta | ||
Nazwa systematyczna | |||
Danae racemosa (Linnaeus) Moench Methodus: 170 (1794)[3] | |||
Synonimy | |||
|
Danae groniasta (Danae racemosa (L.) Moench) – gatunek rośliny z monotypowego rodzaju Danae Medik. (również Danaë) z rodziny szparagowatych. Występuje naturalnie w południowej Turcji, północno-zachodniej Syrii, północnym Iranie i południowo-wschodnim Zakaukaziu[3]. Introdukowany do Włoch około 1700 roku jako roślina ozdobna, naturalizował się i występuje współcześnie w stanie dzikim w północnych Włoszech i Toskanii[4]. W XIX wieku podawany z Wysp Grecji[5].
W wielu językach nazywany laurem aleksandryjskim lub laurem poetów, ponieważ jego długie i elastyczne pędy były wykorzystywane do plecenia wieńców laurowych, którymi koronowano poetów i sportowców[4], w tym według mitologii greckiej Parysa (Aleksandra)[6]. Uważano, że wieniec laurowy noszony przez Juliusza Cezara w celu ukrycia jego łysiny, również pleciony był z pędów lauru aleksandryjskiego[6], jednak ułożenie owoców na wieńcach uwiecznionych na niektórych antycznych popiersiach Cezara wskazuje, że powstały one raczej z wawrzynu szlachetnego[7].
Pierwszą pracę naukową na temat morfologii i anatomii gałęziaków danae groniastej (Zur Kenntnis der Assimilationsorgane von Danaë racemosa (L.) Moench), opublikowaną w 1910 roku, napisał w czasie swoich studiów polski botanik Władysław Szafer[8].
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie ruggiero
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie apweb
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie kew
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie ita
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie czerw
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie folkard
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie foley
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie szafer